Invloed van het kadastraal inkomen op het beroepsinkomen van bedrijfsleiders
Voor aanslagjaar 2019 bedraagt de revalorisatiecoëfficiënt 4,47.
Het kadastraal inkomen of KI vertegenwoordigt de gemiddelde (fictieve) huurwaarde van een onroerend goed. Het is de huurprijs die de belastingplichtige 'kan' krijgen als hij het onroerend goed zou verhuren. Het KI wordt sinds aanslagjaar 1992 jaarlijks geïndexeerd.
Het drempelbedrag voor 2018 (art. 32 laatste lid 3 WIB 92) kunnen we berekenen met de volgende formule: het KI van het verhuurde pand x%and%#8201;4,47%and%#8201;x%and%#8201;5/3.
Huurinkomsten van bedrijfsleiders
De revalorisatiecoëfficiënt voor kadastrale inkomens is belangrijk voor de berekening van het belastbaar voordeel voor de bedrijfsleider die een gebouwd onroerend goed verhuurt aan zijn vennootschap.
De huurprijs (en huurvoordelen) worden voor deze bedrijfsleider belast als bedrijfsinkomsten (en niet als huurinkomsten), als zij meer bedragen dan 5/3e van het gerevaloriseerd KI. (d.i. het KI vermenigvuldigd met de revalorisatiecoëfficiënt). Het gaat dan over het deel van de huur dat als 'overdreven' wordt beschouwd. Overdreven is dus de huur die 5/3 van het gerevaloriseerd KI overschrijdt. De ontvangen huurinkomsten worden dan geherkwalificeerd als loon. Dit geherkwalificeerde bedrag moet opgenomen worden op de fiscale fiche 281.20.
Stel een ongehuwde bedrijfsleider verhuurt een gebouw aan zijn vennootschap en ontvangt hiervoor jaarlijks 250.000 euro. Het KI van het gebouw bedraagt 20.000 euro. Het gerevaloriseerde KI voor aanslagjaar 2019 is gelijk aan 20.000 x 4,47 x 5/3 = 149.000 euro.
Stijging revalorisatiecoëfficiënt
De revalorisatiecoëfficiënt steeg de laatste jaren geleidelijk. Enkel voor het aanslagjaar 2011 was er een lichte daling.
Aanslagjaar 2019: 4,47